ارز دیجیتال (Cryptocurrency) البته معنی دقیتر آن رمزارز شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال از تکنولوژی بلاکچین جهت برخورداری از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر استفاده می کنند.
ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال به این معنی است که هیچ نهاد، گروه یا سازمانی آنها را کنترل نمی‌کند.رمزارزها و یا کریپتوکارنسی ها می توان در بستر اینترنت بدون واسط سومی به عنوان مثال بانک ها به شخصی دیگر ارسال کرد.
رمزارزها همانند دلار و یا ریال پول های هستند که با روشهای مختلفی ایجاد و توزیع می شوند.تعدادی از آنها مانند بیت کوین به اصطلاح با ماینینگ ایجاد می شوند و تعدادی دیگر از قبل استخراج و یا ضرب می شوند و در بستر شبکه قرار می گیرند.
ارز دیجیتال چیست؟
بیت کوین اولین ارز دیجیتال یا رمز ارزی که ایده آن سال 2008 در وایت پیپر بیت کوین منتشر شد و سپس اولین سکه های آن در سال 2009 استخراج شد.
هنگامی که شما از بانک ها به عنوان «شخص ثالث» برای انتقال پول و نگهداری آن استفاده می کنید، در واقع شما به بانک اعتماد کرده اید.
ایده شکل گیری بیت کوین و ارزهای دیجیتال از دو مسئله بزرگ «دوبار خرج کردن» و «اعتماد به شخص ثالث» ریشه می گیرد.
مشکل دوبار خرج کردن از مشکلات قدیمی در سیستم های مالی است که توسط سرورهای مرکزی با بررسی موجوی ها حل شده است، که بانک ها جلوی افراد را از خرج کردن دوباره مقدار مشخصی پول می گیرند. این راهکار در بیت کوین به صورت غیر متمرکز ارائه شد.
بیت کوین به عنوان اولین پول الکترونیکی عرضه شد که توانسته است مسئله اعتماد و دوبار خرج کردن را حل کند. دیگر نیاز نیست افراد برای انتقال و نگهداری پول به شخص، سازمان، گروه و یا بانکی اعتماد کنند.
مشکل اعتماد نیز نه تنها در انتقالات پولی، بلکه در بسیاری از امور دیگر برای انسان‌ها به یک دردسر بزرگ تبدیل شده بود. برای همین سیستم عاری از اعتمادی که بیت کوین ارائه داده بود، در سایر فعالیت‌های انسانی نیز به کار گرفته شد.
باگذشت زمان سایر ارزهای دیجیتال برای حل دغدغه‌های متفاوتی به وجود آمدند. به عنوان نمونه اتریوم خود را بستری برای توسعه برنامه‌های مختلف و اجرای قراردادهای هوشمند معرفی کرد و ریپل با نگرشی خوشبینانه نسبت به بانک‌ها، بر روی تجدید ساختار ارتباطات بین بانکی و ارائه سیستم پرداختی پرسرعت و کم‌هزینه متمرکز شد.
امروزه توکن‌ها بسیاری بر روی بستر ارزهای دیجیتالی مانند اتریوم، ایاس و ترون ساخته شده‌اند که از قدرت بلاک چین‌های اصلی برای اجرای تراکنش‌هایشان بهره می‌گیرند.
رمزارزها چگونه کار می کنند؟
رمز ارزها جهت اجرای تراکنشهای خود، مدل‌های مختلفی را به کار می‌گیرند. به عنوان نمونه بیت کوین از مدل اثبات کار استفاده می‌کند که طی آن استخراج‌کنندگان یا ماینرها تراکنش‌ها را با حل مسائل ریاضی تایید می‌کنند و به عنوان پاداش مقداری بیت کوین در یافت می کنند.
تراکنش ارزهای دیجیتال به صورت همتا به همتا (P2P) عمل می‌کند و براساس مدل استفاده شده، نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند.
نود ها با نظارت بر شبکه ارزهای دیجیتال و تامین امنیت آن، درستی تراکنشهای شبکه را تایید می کنند. نودها در شبکه‌های مختلف به روشهای مختلفی انتخاب می‌شوند. برای نمونه در شبکه بیت کوین، استخراج‌کنندگان یا ماینرها هستند که این وضیفه را بر عهده دارند، در ترون یا ایاس درباره انتخاب این نودها رای‌گیری میشود و در شبکه‌های اثبات سهام، هر شخصی که بخشی از توکن هایش را در شبکه به صورت سهام قفل کرده باشد، می‌تواند در مورد تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.
انواع ارز دیجیتال
در کل ارزهای دیجیتال را به جز بیت کوین می توان به دو دسته آلت کوین و توکن ها تقسیم کرد. در اصطلاح آلت کوین ها به هر ارزی دیجیتالی که بلاک چین مخصوص به خود داشته باشد گفته میشود. بخشی از کوین ها از کدهای بیت کوین ایجاد شده و یا به اصطلاح فورک شده از بیت کوین هستند. یعنی با تغییرات جزئی و یا کلی در بخش های از کد مانند زمان ایجاد بلاک ها، تعداد سکه ها و غیره ایجاد شده اند.
توکن‌ها دسته دیگری از ارزهای دیجیتال هستند که بر بستر یک پلتفرم مانند اتریوم یا ایاس ساخته می‌شوند. آنها بلاک چین جداگانه‌ای ندارند و برای اجرای تراکنشهای خود از قدرت بلاک چین اصلی کمک می‌گیرند.
